i love IRAN

کاش اندکی عاشورایی بودیم و زمانی ک کسی در لحظه ای کوتاه خدا را میدید او را مجاب ب ماندن نمیکردیم کاش دل های ما هم اندکی خدا رو می جستند تا زمانی ک مظلومی به کمک احتیاج داشت شکم هایمان را با نذری های متفاوت پر نمیکردیم کاش خد را در میان کمک کردن ب یک معتاد زیر پل پیدا میکردیم کاش خدا را در میان کثیف نکردن خیاابان ها پیدا میکردیم کاش اصلا کسی را داشتیم ک اندکی یاری مان کند ن این دل هایمان را خالی کند 

i love IRAN...

در زندگی همه ما پیش می  اید ک عاشق شویم و لحظاتی از زندگیمان بیشتر از دیگر لحظات ان لذت ببریم برای من هم چنین لحظاتی پیش امده است اما بهترین حس عاشقی را وقتی داشتم ک او را دیدم ما در میان کوچه های تنگ و تاریک پایین شهر زندگی میکردیم و کور سوهای امید برای ما انقد کوچک و نا چیز بودند ک در توهم خود فقط زندگی خوب را میدیدم من اکثر روزها مدرسه نمیرفتم و دست فروشی میکردم و تمام پولم را ب مادرم میدادم تا بتواند مخارج زندگیمان را فراهم کند زیرا من کودکی بی پدر بیشتر نبودم اما او فرق میکرد اون جثه ی کوچکی داشت اما بسیار جسور بود و هیچ چیزی برایش مهم نبود جز اینک از i love IRAN...